Lagi naman eh. Lagi nalang scold, wala na bang bago? Oo nga papagalitan siya, iga-ground. Pero parang joke lang na grounded siya. Anebeyen! Kalokohan naman ang homily nila every time na may malamang kabalastugan na ginagawa ng anak nila. Wala naman atang impact dun sa bata. Panay sisi pa sa iba minsan. Sasabihin na itago si ganyan, si ganito pero on the coming days okay na, pwede na ulit siyang gumamit (?). Well, di naman na siya pinapansin, sige lang pagsasabihan. Wala namang action na tumigil to the point na sigawan ulit. Tapos after isang kalokohan, homily buong gabi or umaga o buong magdamag. Nakakarindi rin minsan 'yon, ano? Paulit-ulit na lang sinasabi nila eh, buti 'di sila nagsasawa. Kasi naman, panay sisi din sa bata (may kasalanan naman talaga siya) pero sila, 'di nila iniisip ang realidad ng buhay. 'Yung tipong dahil sa feeling nila na masasayahan 'yung anak nila, came to napapasama pa siya lalo --- homily ulit. Sorry, homily talaga tawag ko sa sermon, synonymous naman sila kahit papano eh.
Pagagalitan, konting lambing, bibigay. Ganyan, parang nagiging superior tuloy yung anak nila. Lahat ng gusto nasusunod, spoiled? Walanjoy na buhay 'to. May pag-asa pa sana eh, ginagawa lang nilang parang wala na. Dapat siguro mag-reflect muna sila kung anong problema at posibleng solusyon bago mahuli ang lahat. Wala kasi talagang nagagawa ang SERMON. Kalokohan lang talaga 'yon.
No comments:
Post a Comment